Kraków, ul. Strzelecka 19 lok. 2 pn.-pt.: 7:00-20:00, sob.: 8:00-13:00

Łysienie androgenowe

Łysienie androgenowe to najczęstszy powód utraty włosów przez mężczyzn (ok. 70-80%) , który związany jest z wrażliwością mieszków włosowych na androgeny, ma więc podłoże hormonalne i genetyczne. Pierwsze objawy zwykle pojawiają się ok. 20-30. roku życia – u mężczyzn recesja linii włosów zwykle występuje na skroniach (zakola) i na wierzchołku głowy. Nieleczone może prowadzić do całkowitego wyłysienia, dlatego warto zgłosić się do lekarza, jak tylko zaobserwujesz pierwsze niepokojące objawy.

Głównym czynnikiem powodującym łysienie androgenowe jest nadwrażliwość mieszków włosowych na dihydrotestosteron (DHT). Jest to pochodna testosteronu – powstająca pod wpływem działania katalizatora, jakim jest enzym 5α reduktaza (jego największe stężenie znajduje się na skórze głowy – w gruczołach łojowych przy mieszkach włosowych). Dihydrotestosteron powoduje miniaturyzację mieszków włosowych, co w konsekwencji prowadzi do ich spłycenia i ścieńczenia włosów. Badania wykazały, że mężczyźni z łysieniem androgenowym zazwyczaj mają wyższe stężenie 5α reduktazy. Co ciekawe, w łysieniu androgenowym włosy nigdy nie wypadają w części potylicznej głowy, ponieważ zlokalizowane w tym miejscu mieszki włosowe są odporne na działanie dihydrotestosteronu (DHT).

Cykl wzrostu włosa składa się z 3 faz:

  • anagen (faza wzrostu) – faza wzrostu włosa w mieszku włosowym,
  • katagen (faza zaniku) – procesy metaboliczne ulegają spowolnieniu, włos ulega ścieńczeniu; okres ten trwa kilka tygodni,
  • telogen (faza wypadania) – dalsze ścieńczenie włosa, zakończone jest wypadnięciem; proces ten trwa kilka miesięcy.

U człowieka fazy te przebiegają niesynchronicznie. U zdrowej osoby ok. 85 proc. włosów jest w fazie wzrostu, ok. 15 proc. w fazie wypadania i 1 proc. w fazie zaniku. U osób z łysieniem androgenowym dochodzi do wydłużenia fazy wypadania i skróceniu fazy wzrostu.

Uważa się, że podatność na łysienie androgenowe jest uwarunkowana genetycznie, choć ostatnie doniesienia mówią też o wpływie środowiskowym na ten problem. Stres oraz dieta uboga w witaminy i składniki odżywcze osłabiają włosy, przyczyniając się do szybszego rozwoju łysienia androgenowego. Dlatego planując terapię hamującą utratę włosów, warto jest uwzględnić wszystkie te czynniki, zalecając pacjentom np. odpowiednią suplementację.

Diagnoza łysienia androgenowego u mężczyzn jest stosunkowo prosta i nie wymaga przeprowadzania dodatkowych badań. Lekarz przeprowadza wnikliwy wywiad z pacjentem, aby poznać historię wypadania włosów, czas trwania, pyta o podobne przypadki występujące w rodzinie. Lekarz przeprowadza wnikliwą rozmowę z pacjentem, aby poznać przebieg procesu wypadania włosów, pyta o podobne przypadki w rodzinie. Może też wykonać badanie tryschoskopem. W przypadku łysienia androgenowego u kobiet trzeba też zbadać poziomy m.in. testosteronu, TSH czy ferrytyny, aby móc prawidłowo postawić diagnozę.

Skuteczna terapia obejmuje kompleksowe leczenie oraz indywidualnie zalecony plan zabiegów. Stosowane w i-Hairmed zabiegi, np. mezoterapia skóry głowy specjalnymi koktajlami np. peptydowymi czy osoczem bogatopłytkowym, mikroprzeszczep komórek macierzystych, karboksyterapia czy światłoterapia LED, wspomagają odrastanie włosów i pobudzają cebulki włosowe do aktywności.

Czasami leczenie łysienia androgenowego u mężczyzn jest wspierane farmakologią – podawany doustnie finasteryd hamuje przemianę testosteronu w DHT, który uszkadza mieszki włosowe i powoduje ich miniaturyzację. To sprawia, że proces łysienia spowalnia lub zostaje zahamowany. Drugim powszechnie stosowanym lekiem (aplikowanym na skórę głowy) jest minoksidyl, który wydłuża cykl wzrostu włosa i prowadzi do jego wzmocnienia.

W przypadku znacznej utraty owłosienia i całkowitego zniszczenia mieszków włosowych, zabiegi pobudzające i leki mogą się okazać nieskuteczne. W takim przypadku jedyną metodą przywrócenie owłosienia jest przeszczep włosów. W naszej klinice stosujemy nowoczesną metodę FUE z wykorzystaniem innowacyjnego urządzenia Smart Graft, która nie pozostawia blizny w miejscu pobrania i pozwala wykonać bezpieczny, bezbolesny zabieg transplantacji w warunkach ambulatoryjnych, w znieczuleniu miejscowym.